رهبر کشور، در همین سخنان بر انقلابی بودن کسانی که این روزها مورد غضب ایشان قرار گرفته‌اند مهر تاکید می زنند. افرادی همچون بهزاد نبوی ، محمد عطریانفر، مرتضوی الویری ، محسن میردامادی ، محسن امین زاده ، فیض الله عرب سرخی و ده ها نفر دیگر که این روزها در زندان به سر برده اند و یا همچنان اسیر زندانند. جالب آنکه بسیاری از این افراد سابقه زندان در نظام پیشین را نیز دارند
در این میان اطرافیان و هواداران ایشان همچون احمد جنتی ، مصباح یزدی ، احمد خاتمی ، حسین طائب ، جعفری و نقدی از کمترین میزان سابقه انقلابی برخوردار بوده بلکه برخی از این افراد با زمان مبارزه با حکومت شاهنشاهی کنج عافیت اختیار کرده بودند. خود آقای خامنه ای نیز با توجه به طول مدت زندان ، تبعید و نحوه شرکت در مبارزات قبل از انقلاب در مقایسه با افرادی چون بهزاد نبوی و هاشمی رفسنجانی سابقه چندان درخشانی ندارد. البته قابل درک است که ایشان باید برای تسلط بر دیگران ،کسانی را گرد خود جمع آورند که کمترین سوابق انقلابی را داشته باشند تا نکند صدای مخالف و منتقدی بلند گردد و به سبب پیشینه مبارزاتی بیشتر، احساس ضعف نمایند.
اما به هر حال انقلابی بودن در زمان سختی خبر کجا و انقلابی شدن در آرامش و پیروزی کجا که اطرافیان ایشان اکثریت انقلابی‌های بعد از انقلابند و در زمان استقرار حکومت و قدرت نظام اسلامی "مبارز" شده اند. اما اینکه آقای خامنه‌ای استدلال می‌کند "یک عده انقلابی فرسوده‌ی پشیمان که به دلایل گوناگون، زندگی راحت را سازش را ترجیح دادند" باید پاسخ داد خوب اگر اینگونه بود این انقلابی‌های فرسوده و پشیمان که الان نباید در کنج زندان شما گرفتار باشند. باید همچون بسیاری از انقلابی‌های تازه از راه رسیده گرد شما حلقه بزنند و در مدح شما سخن برانند که آنچه اکنون واضح است اطرافیان و نزدیکان و حواریون هم از همه امکانات مادی، معنوی و قدرت بی حد و حصر بهره مند هستند. و اگر به واقع این افراد انقلابی فرسوده اند و "به ساز دشمن رقصیدن" را ترجیح می دهند پس چرا زندانی شده اند و اینچنین مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند؟ اینها که باید بر اساس طبع عافیت‌طلبشان در برابر قدرت مطلقه رهبری مرعوب می‌شدند و به ساز وی می‌رقصیدند. این نکته را محمد نوری‌زاد نویسنده سابق روزنامه کیهان نیز در نامه دوم خود به رهبر با نقد صریح نزدیکان رهبری به خوبی توضیح داده است
No comments:
Post a Comment